Vondelpark

Zondagochtend, 9 uur. Ik ben per fiets op weg naar de Lutherse kerk op het Spui om mee te zingen in het projectkoor. Mijn route leidt dwars door het Vondelpark en zo vroeg op een zondagochtend zijn er maar weinig mensen. Hardlopers, wandelaars met hond, een paar fietsers, vroege toeristen en zelfs een paar kamperende toeristen. Voor de rest zijn de grasvelden leeg en ik geniet van de rust.

Halverwege mijn route kom ik langs de schapenweide. Genoemde dieren zie ik niet, maar in de weide staat het ooievaarsnest dat ook dit jaar weer bewoond wordt. Vorige week vermoedde ik al dat vader of moeder druk in de weer was met het kroost, maar nu zag ik de kleintjes zelf! Twee kleine koppies staken boven de rand van het nest uit. Volgens de informatie van Stadsdeel Zuid wonen er nog een flink aantal andere diersoorten in het park. Wat heerlijk, zo'n oase midden in de stad!

Foto van bovengenoemde site.

Op fietse

Van en naar kantoor fiets ik meestal dezelfde route. Dit komt vooral omdat het Nieuwe Meer en de Ringvaart in de weg liggen. Daar moet ik of met een grote boog omheen (Nieuwe Meer), of langs (Ringvaart) rijden. De grote boog duurt iets langer; de route langs de vaart is korter, maar saaier, want het is bijna 'alsmaar rechtdoor'.
Lange rechte stukken hebben wel zo hun voordelen. Je kunt aan van alles en nog wat denken zonder rekening te hoeven houden met afslagen of oversteken. 's Ochtends begin ik met frisse moed (vaak ook door de temperatuur) aan mijn werkdag en 's avonds thuis aangekomen is mijn hoofd meestal weer lekker leeg.

Ik fiets dit stuk sinds augustus 2010 en heb nu alle seizoenen meegemaakt. In de zomer was het langs het water lekker koel en zodra ik de Ringvaart was overgestoken, reed ik in de schaduw van de bomen in het Amsterdamse Bos. De herfst bracht meer wind en soms regen, maar toonde ook zijn prachtige kleuren. De winter was donker en koud en vanwege de sneeuwval bleef de fiets vaker op stal.
Nu is de lente aangebroken, in al haar kleurige pracht. Met iedere fietstocht zijn er meer bomen uitgelopen of in bloei. In de tuintjes aan het water bloeien narcissen, blauwe druifjes, tulpen, anemonen en ander moois. Op het water zie ik futen baltsen en kleine eendjes achter hun moeder aan scharrelen. De zon voelt al warmer aan en de fietsers trekken hun jassen uit.

Omdat het af en toe behoorlijk druk is in mijn hoofd, probeer ik de fietstochtjes met aandacht te maken. Ik geniet van wat ik om me heen zie en probeer niet te ver vooruit te kijken langs de dijk, of alvast met werk of avondeten bezig te zijn. Het maakt dat de wereld om mij heen er vaak intenser uit ziet. De kleuren zijn dieper, ik ruik de bloesems en hoor de eenden snateren. Een overkomende 747 buldert, maar het is ook een prachtig gezicht, dit toestel zo dichtbij!

Als ik dan zo lekker voor de wind de vaart langs vlieg, hoor ik Daniel Lohues zingen. Het liedje heet 'Op fietse' en wordt, net als zijn andere nummers, in het Drenths gezongen. Het refrein staat hieronder en is voor alle fietsers een mooi motto!

wie dot mij wat,
wie dot mij wat
wie dot mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie dot mij wat,
wie dot mij wat
wie dot mij wat vandage
'k zol haost zeggen ja het mag wel zo