Een jaar geleden publiceerde ik mijn eerste berichtje. Wat het zou worden en hoe het zich verder zou ontwikkelen, daar had ik geen idee van. Ik hoopte op wat lezers, vaste volgers misschien wel. De eerste weken keek ik wel een paar keer per dag hoeveel bezoekers er waren geweest. Uit mijn directe omgeving waren de reacties positief, dat gaf moed om door te gaan.
Al snel kwam ik tot de ontdekking dat het nog niet meevalt om regelmatig iets te publiceren. Geen inspiratie, geen zin, geen tijd, is het wel leuk of goed genoeg - andere bloggers gaan door dezelfde fases en vragen zich met enige regelmaat waarschijnlijk hetzelfde af, daar kwam ik al bloglezend wel achter.
Mijn berichten stuur ik na publicatie ook via Facebook de wereld in. Dat helpt natuurlijk wel het aantal bezoekers op te krikken. Toch ontdekken mensen ook via andere wegen mijn kleine hoekje op het web. De statistieken in Blogger houden dat allemaal mooi bij. Grappig detail van maart 2012: meer dan de helft van de pageviews kwam uit de Verenigde Staten. Of dat Engelse of Nederlandse lezers zijn, wordt er niet bij vermeld, maar leuk om te zien dat mijn schrijfsels publiek van over de grenzen trekken!
Dank aan alle trouwe bezoekers die mij iedere maand weer blij maken met een bezoekje of een bericht. Ik blijf bloggen, hopelijk blijven jullie meelezen!
Voor wie het leuk vindt volgen onderstaand wat cijfers:
Totaal aantal pageviews: 2852
Via Facebook - 700
Via Google - 217
Beste maand:
maart 2012 - 585
Zoekwoorden o.a. frans balkon, angeles nieto, hopper, kersenbloesem
Berichten met hoogste aantal pageviews:
Familie - 95
Edward Hopper - 62
Wild breien - 44
Bezoekers:
Nederland - 1626
VS - 515
Duitsland - 130
Overig - 581 (o.a. Zuid-Afrika, Italië, België, Suriname, Rusland)
31 maart 2012
27 maart 2012
Flow dinsdag
Zou Cruijff zich dit zelf de afgelopen maanden bij Ajax ook hebben bedacht? Voor wie meer van zijn uitspraken wil lezen, is er het boek 'Uitspraken, een biografie in citaten'.
Met dank aan Flow!
22 maart 2012
Bigi jari
Mijn lief is vandaag jarig. Hij viert zijn 50e verjaardag, een 'bigi jari' volgens de Surinamers. Eigenlijk hoort daar een groot feest bij, met feestkleding, muziek en dans. Voor mijn bescheiden lief iets teveel van het goede. Later dit jaar zal hij er toch aan moeten geloven, als wij samen onze bigi jari gaan vieren.
Van die 50 jaar gaan wij al tweederde samen door het leven, in voor- en tegenspoed. Een leven zonder hem kan ik me bijna niet voorstellen. Daarom wens ik hem vooral dat we samen nog veel feestjes mogen vieren! Van harte gefeliciteerd, lieverd!
Van die 50 jaar gaan wij al tweederde samen door het leven, in voor- en tegenspoed. Een leven zonder hem kan ik me bijna niet voorstellen. Daarom wens ik hem vooral dat we samen nog veel feestjes mogen vieren! Van harte gefeliciteerd, lieverd!
20 maart 2012
13 maart 2012
Flow dinsdag
Onderstaande gedachte neem ik deze week mee. Hopelijk schijnt er veel zon op de piste!
Met dank aan Flow!
Met dank aan Flow!
6 maart 2012
Flow dinsdag
Voor mensen met een hang naar perfectionisme is dit een van de moeilijkste opdrachten. Ik kan het weten, ik heb het aan den lijve ondervonden. Want jezelf steeds maar afvragen of het wel genoeg is, geeft een hoop onrust in hoofd en lijf. Tevreden zijn met wat je gedaan en bereikt hebt, hoe klein de taak ook is, is moeilijk maar gaat me steeds beter af.
Met dank aan Flow!
2 maart 2012
Anemoontjes
De anemonen in onze tuin stonden al voor de kerst in bloei. Veel te vroeg natuurlijk, normaal bloeien ze pas in maart. Ik had dan ook weinig hoop toen er sneeuw en vorst over heen ging.
Het werd weer iets warmer, de sneeuw smolt en ik zag de slappe bloemen en knoppen treurig liggen. Maar bij de eerste zonnestralen waren er zowaar een paar knopjes die zich weer oprichtten. De kleinere bloemen volgden en nu de lente voorzichtig om de hoek komt kijken, gloort er hoop voor de anemonen.
Ik heb de foto's van vorig jaar opgezocht en hoop dat ze weer net zo mooi worden als onderstaande in maart 2011!
Het werd weer iets warmer, de sneeuw smolt en ik zag de slappe bloemen en knoppen treurig liggen. Maar bij de eerste zonnestralen waren er zowaar een paar knopjes die zich weer oprichtten. De kleinere bloemen volgden en nu de lente voorzichtig om de hoek komt kijken, gloort er hoop voor de anemonen.
Ik heb de foto's van vorig jaar opgezocht en hoop dat ze weer net zo mooi worden als onderstaande in maart 2011!
28 februari 2012
Flow dinsdag
Vandaag een reistip op de kalender. Je moet er wel een stuk voor rijden of vliegen! Via de website van Quinta de Regaleira kun je vast een voorproefje krijgen.
Met dank aan Flow!
Met dank aan Flow!
23 februari 2012
Familie
Al surfend over het web kwam ik vorige week ineens mijn overgrootvader tegen. Zijn naam en die van zijn vrouw staan op een genealogiesite, met de generaties die voor hem kwamen. Toen ik mijn vader hierover mailde, stuurde hij me wat foto's en informatie toe.
Als klein meisje heb ik mijn overopa wel eens ontmoet. Mijn overoma is overleden in het jaar dat ik geboren ben. Tijdens de laatste ontmoeting met opa is een foto genomen van mij en mijn zusjes met opa. Wij vertrokken vlak daarna met onze ouders naar Zuid Afrika. Mijn vader herinnert zich dat opa het maar niks vond dat we zo ver weg gingen. Een zus van mijn vader woonde toen al in Zuid Afrika en volgens opa zou zij 'wel heel blij zijn met ons'. Dat bleek ook te kloppen: we hebben in de jaren dat we daar woonden heel veel beleefd met oom, tante, nichten en neef.
Overopa Willem Cornelis overleed toen wij ruim een jaar overzee woonden. Mijn opa en oma Z. waren bij ons op bezoek. De boodschap kwam per telegram! Vliegen was toen nog een hele onderneming en mijn grootouders konden waarschijnlijk niet op tijd terug zijn voor de begrafenis. Dit was ook hun eerste grote reis, die nog maar net begonnen was. Ze besloten bij ons te blijven. Mijn opa had bewust afscheid genomen van zijn vader voor ze vertrokken.
Heel bijzonder vind ik het, om na zoveel jaar en op zo'n andere manier, iets terug te vinden van mijn voorouders. De zwart-wit foto's die mijn vader stuurde, kende ik niet. Ik weet nog wel dat de foto met mijn zusjes en opa gemaakt werd. We waren verbaasd toen hij zijn hoed afzette. Onder de hoed was zijn hoofd wit!
Onderstaand een kleine collage van Willem Cornelis, Geertje, de grafsteen op hun graf en drie kleine meisjes Z. Het graf bestaat nog steeds. Het grappige is dat ik familieleden herken in het echtpaar dat al zo lang niet meer is.
Als klein meisje heb ik mijn overopa wel eens ontmoet. Mijn overoma is overleden in het jaar dat ik geboren ben. Tijdens de laatste ontmoeting met opa is een foto genomen van mij en mijn zusjes met opa. Wij vertrokken vlak daarna met onze ouders naar Zuid Afrika. Mijn vader herinnert zich dat opa het maar niks vond dat we zo ver weg gingen. Een zus van mijn vader woonde toen al in Zuid Afrika en volgens opa zou zij 'wel heel blij zijn met ons'. Dat bleek ook te kloppen: we hebben in de jaren dat we daar woonden heel veel beleefd met oom, tante, nichten en neef.
Overopa Willem Cornelis overleed toen wij ruim een jaar overzee woonden. Mijn opa en oma Z. waren bij ons op bezoek. De boodschap kwam per telegram! Vliegen was toen nog een hele onderneming en mijn grootouders konden waarschijnlijk niet op tijd terug zijn voor de begrafenis. Dit was ook hun eerste grote reis, die nog maar net begonnen was. Ze besloten bij ons te blijven. Mijn opa had bewust afscheid genomen van zijn vader voor ze vertrokken.
Heel bijzonder vind ik het, om na zoveel jaar en op zo'n andere manier, iets terug te vinden van mijn voorouders. De zwart-wit foto's die mijn vader stuurde, kende ik niet. Ik weet nog wel dat de foto met mijn zusjes en opa gemaakt werd. We waren verbaasd toen hij zijn hoed afzette. Onder de hoed was zijn hoofd wit!
Onderstaand een kleine collage van Willem Cornelis, Geertje, de grafsteen op hun graf en drie kleine meisjes Z. Het graf bestaat nog steeds. Het grappige is dat ik familieleden herken in het echtpaar dat al zo lang niet meer is.
21 februari 2012
Flow dinsdag
Vandaag een tip voor het huishouden. Eentje die ik misschien zelf ook maar eens ga opvolgen. Hoewel... De kasten zijn zo hoog, wie ziet dat nou? ;-)
Met dank aan Flow!
Met dank aan Flow!
14 februari 2012
Flow dinsdag
Vandaag op de Flow-kalender het oudst bekende gedicht uit de Nederlandse literatuur. Ik weet nog dat we dit leerden, ik geloof in 2 of 3 VWO bij Theo v.d. Wetering, onze leraar Nederlands. Hij schreef en schrijft nog steeds: gedichten, jeugdboeken, reisverhalen. Zijn eerste gedichtenbundel verscheen toen hij ons les gaf en we mochten het op onze leeslijst zetten. Ik begreep maar weinig van poëzie, het is nog steeds niet favoriet, maar ik kan er meer van genieten dan toen. Ik weet niet of het bundeltje nog altijd in onze boekenkast staat. Wel weet ik dat zijn enthousiasme voor literatuur me altijd is bijgebleven. Onderstaand gedicht herinnert me daar ook weer aan.
Met dank aan Flow!
Met dank aan Flow!
10 februari 2012
Noem mijn naam
Vanochtend heb ik een indrukwekkende tentoonstelling bekeken. Nee, geen schilderijen of beeldhouwwerken van bekende kunstenaars, maar duizenden gezichten van kinderen die de Tweede Wereldoorlog niet hebben overleefd. In het Stadsarchief staat een tafel van 70m in vier delen, waarop zo'n 2900 teruggevonden foto's van vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen te zien zijn. Op iedere foto staat een naam, geboorte- en sterfdatum en laatst bekende adres. De foto's zijn gerangschikt per transport van Westerbork naar de vernietigingskampen. Het zijn pasfoto's, familiefoto's, schoolfoto's, foto's van feestjes, uitjes of bruiloften. Foto's uit het dagelijkse leven!
De kinderen kwamen uit allerlei plaatsen door heel Nederland. Een grote groep van hen woonde in Amsterdam, in straten waar ik nog steeds regelmatig kom. Zelfs uit de straat waar ik ooit gewoond heb, vond ik een foto. Ik ken de geschiedenis natuurlijk wel en heb vaker foto's gezien van razzia's, trams vol mensen op weg naar de Hollandsche Schouwburg, Amsterdammers met een ster op hun kleding. Ook wist ik dat er in mijn oude buurt veel Joden hebben gewoond. Al kijkend naar de foto's realiseerde ik me dat een aantal van hen mijn buurtgenoten hadden kunnen zijn of op dezelfde trap hadden kunnen wonen. Als alles anders was gelopen, als de oorlog hen niet had overvallen.
Hele families zijn niet teruggekomen. Soms had een kind geluk en werd het elders ondergebracht. Alleen om later te ontdekken dat ze vader, moeder, broers, zussen en andere familieleden nooit meer zouden zien. Deze tentoonstelling geeft naam en gezicht aan de kinderen die vermoord werden. Zolang je naam genoemd wordt, ben je niet verdwenen. Een indrukwekkend eerbetoon.
De kinderen kwamen uit allerlei plaatsen door heel Nederland. Een grote groep van hen woonde in Amsterdam, in straten waar ik nog steeds regelmatig kom. Zelfs uit de straat waar ik ooit gewoond heb, vond ik een foto. Ik ken de geschiedenis natuurlijk wel en heb vaker foto's gezien van razzia's, trams vol mensen op weg naar de Hollandsche Schouwburg, Amsterdammers met een ster op hun kleding. Ook wist ik dat er in mijn oude buurt veel Joden hebben gewoond. Al kijkend naar de foto's realiseerde ik me dat een aantal van hen mijn buurtgenoten hadden kunnen zijn of op dezelfde trap hadden kunnen wonen. Als alles anders was gelopen, als de oorlog hen niet had overvallen.
Hele families zijn niet teruggekomen. Soms had een kind geluk en werd het elders ondergebracht. Alleen om later te ontdekken dat ze vader, moeder, broers, zussen en andere familieleden nooit meer zouden zien. Deze tentoonstelling geeft naam en gezicht aan de kinderen die vermoord werden. Zolang je naam genoemd wordt, ben je niet verdwenen. Een indrukwekkend eerbetoon.
7 februari 2012
4 februari 2012
Op een mooie winterdag
Een bekend spreekwoord luidt: 'De ochtendstond heeft goud in de mond'. Het betekent dat je meer werk kan verrichten als je vroeg begint. Ik roep het zelf altijd als het ochtendzonnetje de wereld in een gouden licht zet.
Voor mij stond er vandaag niet zo veel op het programma, maar vaste prik op zaterdagochtend is boodschappen doen. Dat doe ik altijd met de auto, maar mijn lief geniet van een skivakantie (met auto) en dus moest ik improviseren. Na de sneeuwbui van gisteren waren de fietspaden hier in de buurt nog lang niet schoon, dus ik besloot lopend het hoognodige te halen. Het zag er buiten prachtig uit: de zon begon de mist te verdrijven en de bomen en struiken waren versierd met ijskristallen. Koning Winter liet zich van zijn mooiste kant zien!
Terug uit de winkel kon ik niet anders dan weer naar buiten, dit keer met fototoestel. Onderstaand een paar collages van de resultaten. Van mij mag het vannacht weer zo vriezen, dan loop ik morgenochtend ook weer heel blij een rondje!
Voor mij stond er vandaag niet zo veel op het programma, maar vaste prik op zaterdagochtend is boodschappen doen. Dat doe ik altijd met de auto, maar mijn lief geniet van een skivakantie (met auto) en dus moest ik improviseren. Na de sneeuwbui van gisteren waren de fietspaden hier in de buurt nog lang niet schoon, dus ik besloot lopend het hoognodige te halen. Het zag er buiten prachtig uit: de zon begon de mist te verdrijven en de bomen en struiken waren versierd met ijskristallen. Koning Winter liet zich van zijn mooiste kant zien!
Terug uit de winkel kon ik niet anders dan weer naar buiten, dit keer met fototoestel. Onderstaand een paar collages van de resultaten. Van mij mag het vannacht weer zo vriezen, dan loop ik morgenochtend ook weer heel blij een rondje!
31 januari 2012
27 januari 2012
Gedichtendag
In het kader van de jaarlijkse Gedichtendag was ik gisteren bij een optreden van Stefka in de centrale bibliotheek in Den Haag. Zij heeft een aantal gedichten van Joke van Leeuwen op muziek gezet en zal later dit jaar een cd uitbrengen.
Zelf ken ik Joke van Leeuwen alleen van haar kinderboeken, maar ze schrijft ook proza en gedichten voor volwassenen. Daarnaast heeft ze werk gemaakt voor televisie en theater. Haar website meldt dat zij auteur, illustrator en performer is.
De gedichten die Stefka gisteren zong, pasten prachtig bij de muziek. Soms weemoedig, soms jazzy, soms lichtvoetig. Voor mij, en misschien ook voor de andere luisteraars of lezers, reden om de gedichten van van Leeuwen te gaan lezen! Onderstaand volgt een van de gedichten uit het optreden:
Zelf ken ik Joke van Leeuwen alleen van haar kinderboeken, maar ze schrijft ook proza en gedichten voor volwassenen. Daarnaast heeft ze werk gemaakt voor televisie en theater. Haar website meldt dat zij auteur, illustrator en performer is.
De gedichten die Stefka gisteren zong, pasten prachtig bij de muziek. Soms weemoedig, soms jazzy, soms lichtvoetig. Voor mij, en misschien ook voor de andere luisteraars of lezers, reden om de gedichten van van Leeuwen te gaan lezen! Onderstaand volgt een van de gedichten uit het optreden:
Ik was veel kleiner dan de stad...
Ik was veel kleiner dan de stad
en schrok nog van bedelaars
waar altijd iets niet meer aan zat.
De winkels waren hemelhoog met
witte bergen onderbroeken, waarin
gegraaid werd van het zoeken tot
handen hadden. Ik vergat de weg
die ik niet had geleerd en
liep verkeerd. een vrouw gerimpeld
van bestaan, vroeg of ik met haar op
wou gaan, want anders viel zij om.
We liepen samen krom,
als een gezinnetje van zotten.
Zij wist de weg, ik droeg haar oude botten.
Joke van Leeuwen
Vier manieren om op iemand te wachten
Amsterdam Querido 2001
24 januari 2012
Flow dinsdag
Een tip voor iedereen die solliciteert! Het gesprek en de baan beschouwen als je lief!
Met dank aan Flow!
Met dank aan Flow!
18 januari 2012
Zen en haiku
Vanmiddag was ik in het Cobramuseum in Amstelveen. Er was helaas maar weinig te zien, omdat de bovenverdieping wordt ingericht voor een nieuwe tentoonstelling: Klee en Cobra. Deze opent op 28 januari.
Wat ik wel heel mooi vond, was de 'karesansui' - een droge Zentuin - in het midden van het gebouw. De tuin is ontworpen door Shinkichi Tajiri, een Nederlands-Amerikaanse beeldhouwer van Japanse komaf. In het grind liggen drie sculpturen van ijzer. Daaromheen is een mooi patroon geharkt, bijna als een labyrinth.
Tajiri heeft er een haiku bij geschreven:
De sculpturen kunnen deze bergen verbeelden, maar het mooi aangeharkte grind doet niet zo denken aan een woeste zee! Wel kan ik me voorstellen dat het onderhouden van een Zentuin een meditatie op zich is. Misschien een nieuw idee voor onze tuin?
Wat ik wel heel mooi vond, was de 'karesansui' - een droge Zentuin - in het midden van het gebouw. De tuin is ontworpen door Shinkichi Tajiri, een Nederlands-Amerikaanse beeldhouwer van Japanse komaf. In het grind liggen drie sculpturen van ijzer. Daaromheen is een mooi patroon geharkt, bijna als een labyrinth.
Tajiri heeft er een haiku bij geschreven:
Behind the dark clouds
the magical mountains view
the wild, raging sea
De sculpturen kunnen deze bergen verbeelden, maar het mooi aangeharkte grind doet niet zo denken aan een woeste zee! Wel kan ik me voorstellen dat het onderhouden van een Zentuin een meditatie op zich is. Misschien een nieuw idee voor onze tuin?
17 januari 2012
Flow dinsdag
Deze week een wijze les op de Flow kalender. Ik heb geprobeerd te achterhalen van wie deze uitspraak is, maar dat is niet gelukt. Wel vond ik uitgebreidere versies van de spreuk, bijv. 'Als je doet wat je altijd al hebt gedaan, zul je krijgen wat je altijd hebt gekregen en zul je blijven wie je altijd bent geweest'. Veel zoekresultaten hebben betrekking op veranderen: van werk, van levenshouding, van instelling.
Is het toeval dat ik deze tekst juist in deze periode van mijn leven tegenkom? Tegeltjeswijsheid, wijze spreuk of tip - ik deel hem graag, vooral omdat die kip zo eigenwijs de wereld in kijkt!
Met dank aan Flow!
Is het toeval dat ik deze tekst juist in deze periode van mijn leven tegenkom? Tegeltjeswijsheid, wijze spreuk of tip - ik deel hem graag, vooral omdat die kip zo eigenwijs de wereld in kijkt!
Met dank aan Flow!
14 januari 2012
Boeken en meer
Wat zijn er toch mooie dingen te vinden op het wereldwijde web. Op Facebook en blogs zie ik regelmatig prachtige filmpjes, foto's, commentaren en allerlei creatieve uitingen. Vanochtend werd ik heel blij van de foto's op de site 'World of Bookmarks'. Tussen de links naar allerlei informatie over boekleggers staan ook links naar prachtige bibliotheken en boekwinkels overal ter wereld. Er wordt ook een aantal Nederlandse locaties getoond waar ik graag eens een kijkje zou nemen.
In de getoonde Selexyz boekhandel in Maastricht ben ik inmiddels een paar keer geweest. Op de foto zag ik nu pas dat de koffietafel de vorm van een kruis heeft. Heel toepasselijk, op de plek van het oude altaar!
In de getoonde Selexyz boekhandel in Maastricht ben ik inmiddels een paar keer geweest. Op de foto zag ik nu pas dat de koffietafel de vorm van een kruis heeft. Heel toepasselijk, op de plek van het oude altaar!
Abonneren op:
Posts (Atom)