Adieu

Terwijl een aantal bloggers die ik volg een blogpauze hebben ingelast tussen de feestdagen, wil ik zelf eigenlijk nog wel iets kwijt op deze laatste dag van 2011. Voor mijzelf was dit een roerig jaar en voor komend jaar zal dat niet veel veranderen, denk ik. Ik nam afscheid van mijn werk, een beslissing die me veel moeite kostte, maar ook hoop gaf op een nieuwe start. Tot nu toe heb ik nog niet de behoefte gehad op zoek te gaan naar een nieuwe baan, maar er begint weer wat te kriebelen. De berichten voor 2012 zijn niet al te positief, toch ga ik met frisse moed het nieuwe jaar in. Waar één deur sluit, gaat een andere weer open.

Een ander afscheid was dat van een verhuizend kind. Studie riep haar naar Maastricht en opeens was het huis een beetje leger en stiller. Niet alleen voor mij en mijn lief, maar ook voor haar zus, die erg moest wennen aan het feit nog alleen thuis te wonen. Ik dacht altijd dat ik makkelijk om zou kunnen gaan met een leger nest, maar ik merkte dat het toch niet altijd meevalt! Nu zij haar draai gevonden heeft in haar nieuwe woonplaats voelt het al weer anders en gloren voor ons allemaal nieuwe mogelijkheden aan de horizon.

Vannacht nemen we afscheid van 2011. De kranten staan vol overzichten, op tv hebben we van alles kunnen zien. Er wordt hier in de straat al flink geknald en elders op deze wereld is 2012 op het moment dat ik zit te typen al begonnen. Hoe het zal gaan weet niemand. We moeten er samen het beste van proberen te maken, want niets is onmogelijk als we het samen doen.

Adieu 2011, welkom 2012!

Wildbreien

Het mooiste woord van 2011 is 'Wildbreien', ook wel 'straatbreien' genoemd. In Noord Amerika staat het bekend als 'urban knitting' of 'yarn bombing'. Wildbreien is een vorm van straatkunst die bedoeld is om saaie objecten te personaliseren en de wereld wat kleurrijker en vrolijker te maken. Volgens Wikipedia zijn de breisters van Knitta Please de moeders aller wildbreiers. Op hun blog kun je veel voorbeelden zien van wat zij al gedaan hebben.
In Nederland is o.a. Francine Oomen bezig om het fenomeen aandacht te geven. Ze heeft een boekje geschreven, 'Hoe overleef ik (wild)breien en ook op haar website zijn voorbeelden en uitleg te vinden. Het is prachtig om te zien wat er al is in Nederland en Belgie.

Een van mijn vriendinnen is al langere tijd aangestoken door het breivirus. Ze was eerder dit jaar druk bezig om babymutsjes te breien voor de stichting Changing Lives. Deze toppies zijn bestemd voor baby's in Bangladesh. Ter afwisseling probeert G. nu met haar breisels en creativiteit om Leusden en omstreken op te vrolijken. Ze draagt al haar kunstwerken op aan Changing Lives, in de hoop dat zo niet alleen onze wereld dichtbij, maar ook die buiten ons gezichtsveld aandacht krijgt.
Helaas was het breiwerk om de bol geen lang leven beschoren. Een dag nadat G. de bol versierd had, was de hoes verdwenen. Wie weet loopt er nu iemand rond in een warme kerstbaltrui!

Ga je mee wild breien?

Uiensoep

Er lagen zoveel uien in het groentemandje dat ik besloot uiensoep te maken toen een vriendin langskwam om bij te praten. Met mijn leesbril op aan het werk, dat scheelde aardig in de tranen. Ik wilde de uien lekker lang bakken, zodat ze bruin en en zoet worden. Tussendoor moest er nog van alles gedaan worden en dan vergeet je wel eens te roeren. Dus trof ik na het douchen een ietwat aangebakken pan aan op het fornuis. Gelukkig kon ik de meeste uien redden door ze over te scheppen in een andere pan.
Omdat het er toch wat minder leken dan ik had gedacht te hebben, gingen er nog wat extra in de schoongepoetste pan. Na nog een half uurtje bakken ging de eerste lading erbij en heb ik de soep aangevuld met bloem, wijn, bouillon en tijm. Al proevend verheugde ik me al op de lunch. Er hoefde wat mij betreft geen peper en zout meer bij. We hebben er heerlijk van gegeten!

Uiensoep
1kg uien
75 gr boter
2 a 3 eetlepels bloem
flink glas witte wijn
2 bouillonblokjes
1 a 1,5 liter heet water
paar takjes tijm (of 1 a 2 theelepels gedroogde tijm)
peper, evt. zout

Maak de uien schoon en snij ze in (halve) ringen. Smelt de boter in een soeppan en fruit de uien op een laag vuur zo'n 2 uur. Roer iedere 10 minuten en pas op dat ze niet aanbakken. Door het lange bakken worden ze zoeter en lekker bruin.
Bestrooi de uien met de bloem en laat nog een paar minuten bakken. Doe de wijn erbij en roer goed door. De soep gaat direct al binden. Voeg de bouillonblokjes toe en het water. Roer de tijm mee en laat de soep nog een kwartiertje koken.
Proef of er nog peper en/of zout moet worden toegevoegd.

Lekker met sneetjes (stok)brood met kaas die onder de grill zijn gegratineerd.

Eet smakelijk!

Dromen

De afgelopen maanden zonder werk hebben rust en ruimte in mijn hoofd gebracht en langzaam maar zeker ga ik nadenken over een andere en/of nieuwe invulling van mijn toekomst. Terwijl ik stiekem hoopte op een bliksemflits of tl-balk moment, realiseer ik me dat tijd en energie nodig zijn voor het uitwerken en verwezenlijken van plannen. Stap voor stap, met geduld en niet teveel tegelijk willen, iets dat ik best moeilijk vind.

Ik sprak hierover met een paar van mijn vriendinnen, van wie ik wist dat ze ook zo hun eigen dromen hebben. Dan blijkt ineens dat sommige van deze dromen raakvlakken hebben met de mijne en dat ze misschien een gezamenlijke droom kunnen worden. Het zouden ook zomaar dromen kunnen worden die uitkomen, als we er voor willen gaan. Het is in ieder geval tijd om mijn eigen dromen op papier te zetten in plaats van door mijn hoofd te laten zwerven. Alleen zo kan ik ontdekken welk van die dromen een passie zou kunnen worden.

In Gouda kwam ik met vriendin N. in Juffrouw Saartje, een heel gezellig winkeltje, vol leuke spulletjes waar je hebberig van wordt. We raakten aan de praat met een van de eigenaressen. Zij zet, samen met haar collega's, de droom van een inmiddels overleden vriendin voort en doet dat met zoveel plezier, dat wij er heel erg blij vandaan kwamen. Mocht je ooit in Gouda komen, Juffrouw Saartje is een bezoek zeker waard! Voor mij is dit gesprek de inspiratie om aan de gang te gaan met mijn eigen dromen!

Niets is onmogelijk als we het samen doen.

- Jeanne Devos -

Ontdekkingen

Toen wij jaren geleden op een bovenwoning in een winkelstraat woonden, stonden we regelmatig voor het raam om alle drukte beneden te bekijken. Onze dochters vonden het al net zo leuk en schoven vaak hun kleine stoeltjes aan, zodat ze boven de vensterbank uit konden kijken. De tram, auto's, voetgangers, er was altijd wat te zien. We hebben regelmatig de Heinekenwagen met de prachtige paarden langs zien komen en toen de bereden politie verhuisde uit de stad, gingen ze door onze straat in optocht naar hun nieuwe locatie.

Wat me in al die jaren opviel, is dat mensen op straat zelden omhoog kijken. Heel af en toe keek er eens iemand op en was er oogcontact. Soms wat ongemakkelijk, soms met een glimlach. Ik kijk sindsdien zelf vaker omhoog als ik door de stad loop. Dat leidt tot verrassende ontdekkingen: mooie gevels of gevelstenen, bewoners die mij observeren, rare objecten in bomen, of een hele aparte waslijn!

Volgens mij logeerde Sinterklaas in Amersfoort deze week en had hij dringend een fris pak nodig! Hij komt dus schoongewassen langs, de komende dagen. Een gezellig feest gewenst!

(Met dank aan G. voor de foto!)