Adieu

Terwijl een aantal bloggers die ik volg een blogpauze hebben ingelast tussen de feestdagen, wil ik zelf eigenlijk nog wel iets kwijt op deze laatste dag van 2011. Voor mijzelf was dit een roerig jaar en voor komend jaar zal dat niet veel veranderen, denk ik. Ik nam afscheid van mijn werk, een beslissing die me veel moeite kostte, maar ook hoop gaf op een nieuwe start. Tot nu toe heb ik nog niet de behoefte gehad op zoek te gaan naar een nieuwe baan, maar er begint weer wat te kriebelen. De berichten voor 2012 zijn niet al te positief, toch ga ik met frisse moed het nieuwe jaar in. Waar één deur sluit, gaat een andere weer open.

Een ander afscheid was dat van een verhuizend kind. Studie riep haar naar Maastricht en opeens was het huis een beetje leger en stiller. Niet alleen voor mij en mijn lief, maar ook voor haar zus, die erg moest wennen aan het feit nog alleen thuis te wonen. Ik dacht altijd dat ik makkelijk om zou kunnen gaan met een leger nest, maar ik merkte dat het toch niet altijd meevalt! Nu zij haar draai gevonden heeft in haar nieuwe woonplaats voelt het al weer anders en gloren voor ons allemaal nieuwe mogelijkheden aan de horizon.

Vannacht nemen we afscheid van 2011. De kranten staan vol overzichten, op tv hebben we van alles kunnen zien. Er wordt hier in de straat al flink geknald en elders op deze wereld is 2012 op het moment dat ik zit te typen al begonnen. Hoe het zal gaan weet niemand. We moeten er samen het beste van proberen te maken, want niets is onmogelijk als we het samen doen.

Adieu 2011, welkom 2012!

Wildbreien

Het mooiste woord van 2011 is 'Wildbreien', ook wel 'straatbreien' genoemd. In Noord Amerika staat het bekend als 'urban knitting' of 'yarn bombing'. Wildbreien is een vorm van straatkunst die bedoeld is om saaie objecten te personaliseren en de wereld wat kleurrijker en vrolijker te maken. Volgens Wikipedia zijn de breisters van Knitta Please de moeders aller wildbreiers. Op hun blog kun je veel voorbeelden zien van wat zij al gedaan hebben.
In Nederland is o.a. Francine Oomen bezig om het fenomeen aandacht te geven. Ze heeft een boekje geschreven, 'Hoe overleef ik (wild)breien en ook op haar website zijn voorbeelden en uitleg te vinden. Het is prachtig om te zien wat er al is in Nederland en Belgie.

Een van mijn vriendinnen is al langere tijd aangestoken door het breivirus. Ze was eerder dit jaar druk bezig om babymutsjes te breien voor de stichting Changing Lives. Deze toppies zijn bestemd voor baby's in Bangladesh. Ter afwisseling probeert G. nu met haar breisels en creativiteit om Leusden en omstreken op te vrolijken. Ze draagt al haar kunstwerken op aan Changing Lives, in de hoop dat zo niet alleen onze wereld dichtbij, maar ook die buiten ons gezichtsveld aandacht krijgt.
Helaas was het breiwerk om de bol geen lang leven beschoren. Een dag nadat G. de bol versierd had, was de hoes verdwenen. Wie weet loopt er nu iemand rond in een warme kerstbaltrui!

Ga je mee wild breien?

Uiensoep

Er lagen zoveel uien in het groentemandje dat ik besloot uiensoep te maken toen een vriendin langskwam om bij te praten. Met mijn leesbril op aan het werk, dat scheelde aardig in de tranen. Ik wilde de uien lekker lang bakken, zodat ze bruin en en zoet worden. Tussendoor moest er nog van alles gedaan worden en dan vergeet je wel eens te roeren. Dus trof ik na het douchen een ietwat aangebakken pan aan op het fornuis. Gelukkig kon ik de meeste uien redden door ze over te scheppen in een andere pan.
Omdat het er toch wat minder leken dan ik had gedacht te hebben, gingen er nog wat extra in de schoongepoetste pan. Na nog een half uurtje bakken ging de eerste lading erbij en heb ik de soep aangevuld met bloem, wijn, bouillon en tijm. Al proevend verheugde ik me al op de lunch. Er hoefde wat mij betreft geen peper en zout meer bij. We hebben er heerlijk van gegeten!

Uiensoep
1kg uien
75 gr boter
2 a 3 eetlepels bloem
flink glas witte wijn
2 bouillonblokjes
1 a 1,5 liter heet water
paar takjes tijm (of 1 a 2 theelepels gedroogde tijm)
peper, evt. zout

Maak de uien schoon en snij ze in (halve) ringen. Smelt de boter in een soeppan en fruit de uien op een laag vuur zo'n 2 uur. Roer iedere 10 minuten en pas op dat ze niet aanbakken. Door het lange bakken worden ze zoeter en lekker bruin.
Bestrooi de uien met de bloem en laat nog een paar minuten bakken. Doe de wijn erbij en roer goed door. De soep gaat direct al binden. Voeg de bouillonblokjes toe en het water. Roer de tijm mee en laat de soep nog een kwartiertje koken.
Proef of er nog peper en/of zout moet worden toegevoegd.

Lekker met sneetjes (stok)brood met kaas die onder de grill zijn gegratineerd.

Eet smakelijk!

Dromen

De afgelopen maanden zonder werk hebben rust en ruimte in mijn hoofd gebracht en langzaam maar zeker ga ik nadenken over een andere en/of nieuwe invulling van mijn toekomst. Terwijl ik stiekem hoopte op een bliksemflits of tl-balk moment, realiseer ik me dat tijd en energie nodig zijn voor het uitwerken en verwezenlijken van plannen. Stap voor stap, met geduld en niet teveel tegelijk willen, iets dat ik best moeilijk vind.

Ik sprak hierover met een paar van mijn vriendinnen, van wie ik wist dat ze ook zo hun eigen dromen hebben. Dan blijkt ineens dat sommige van deze dromen raakvlakken hebben met de mijne en dat ze misschien een gezamenlijke droom kunnen worden. Het zouden ook zomaar dromen kunnen worden die uitkomen, als we er voor willen gaan. Het is in ieder geval tijd om mijn eigen dromen op papier te zetten in plaats van door mijn hoofd te laten zwerven. Alleen zo kan ik ontdekken welk van die dromen een passie zou kunnen worden.

In Gouda kwam ik met vriendin N. in Juffrouw Saartje, een heel gezellig winkeltje, vol leuke spulletjes waar je hebberig van wordt. We raakten aan de praat met een van de eigenaressen. Zij zet, samen met haar collega's, de droom van een inmiddels overleden vriendin voort en doet dat met zoveel plezier, dat wij er heel erg blij vandaan kwamen. Mocht je ooit in Gouda komen, Juffrouw Saartje is een bezoek zeker waard! Voor mij is dit gesprek de inspiratie om aan de gang te gaan met mijn eigen dromen!

Niets is onmogelijk als we het samen doen.

- Jeanne Devos -

Ontdekkingen

Toen wij jaren geleden op een bovenwoning in een winkelstraat woonden, stonden we regelmatig voor het raam om alle drukte beneden te bekijken. Onze dochters vonden het al net zo leuk en schoven vaak hun kleine stoeltjes aan, zodat ze boven de vensterbank uit konden kijken. De tram, auto's, voetgangers, er was altijd wat te zien. We hebben regelmatig de Heinekenwagen met de prachtige paarden langs zien komen en toen de bereden politie verhuisde uit de stad, gingen ze door onze straat in optocht naar hun nieuwe locatie.

Wat me in al die jaren opviel, is dat mensen op straat zelden omhoog kijken. Heel af en toe keek er eens iemand op en was er oogcontact. Soms wat ongemakkelijk, soms met een glimlach. Ik kijk sindsdien zelf vaker omhoog als ik door de stad loop. Dat leidt tot verrassende ontdekkingen: mooie gevels of gevelstenen, bewoners die mij observeren, rare objecten in bomen, of een hele aparte waslijn!

Volgens mij logeerde Sinterklaas in Amersfoort deze week en had hij dringend een fris pak nodig! Hij komt dus schoongewassen langs, de komende dagen. Een gezellig feest gewenst!

(Met dank aan G. voor de foto!)

Nog meer wortelcake!

Gisteren hebben Tessa en ik weer wortelcake gebakken. Dit keer naar een recept uit een boekje van Good Food: 101 Cakes and Bakes. In plaats van een lage vorm, hebben we een gewone cakevorm gebruikt. De baktijd wordt dan iets langer. Bij ons was de cake na 60 minuten gaar. We hebben de topping dit keer weggelaten. Deze versie smaakt nog beter dan het recept dat ik eerder plaatste.

Eet smakelijk!

KNSM

Toen mijn vader vorige week bij ons was, wilde hij ook graag naar het KNSM-monument. Deze plaquette herdenkt de medewerkers van de Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij (KNSM) die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Een oom van mijn moeder werkte voor de KNSM en zijn schip is getorpedeerd. Zijn naam staat, met die van 246 anderen, op deze plaquette.

Het monument heeft op verschillende plaatsen gehangen, maar is tegenwoordig te vinden in de vestibule van de Kompaszaal van Loods 6. Deze loods was onderdeel van het bedrijvencomplex van de KNSM op het IJ-eiland, tegenwoordig het KSNM-eiland. De Kompaszaal was de aankomst- en vertrekhal voor de passagiers en is nog in oorspronkelijke staat te bewonderen.

Ik heb vroeger weleens iets gehoord over deze oudoom, maar nooit geweten dat zijn naam in mijn woonplaats terug te vinden is. Op internet vond ik zelfs meer informatie, zoals op welk schip hij voer en waar dit gezonken is. Zo komen oude familieverhalen ineens een stukje dichterbij!

 

Quote

 

Shoot for the moon. If you miss, you'll land among the stars.

- Les Brown -

Sint Nicolaas

Mijn vader logeert een paar dagen bij ons. Hij wil graag weer eens in Amsterdam rondkijken. Als eerste stappen we op de tram en rijden richting Centraal Station. Het stationsgebouw ziet er prachtig uit en is weer goed zichtbaar, na alle werkzaamheden voor de Noord/Zuidlijn en. We wandelen naar de Openbare Bibliotheek (OBA) op het Oosterdokseiland. Het mooie gebouw verdwijnt tussen alle nieuwbouw er omheen. Binnen is het een drukte van belang. Op iedere verdieping zijn de werk- en studieplekken bezet. Ook het restaurant op de bovenste verdieping heeft veel bezoekers. Voordat we een kopje thee drinken, genieten we eerst nog even van het prachtige uitzicht op de stad.

De Sint Nicolaaskerk steekt met kop en schouders uit boven de hotels en huizen aan de Prins Hendrikkade. We besluiten om er straks even binnen te lopen. Dat doen we een uurtje later ook en zijn verbaasd over het gebouw. De kerk heeft een flinke koepel van 58 meter hoog en het interieur is rijk versierd met schilderingen van Jan Dunselman. Tijdens de renovatie eind jaren negentig zijn de glas-in-lood ramen vervangen. De nieuwe ramen zijn ontworpen door Jan Dibbets en zien er prachtig uit in het zonlicht dat nog net naar binnen valt. De kerk is genoemd naar de patroonheilige van de stad Amsterdam en het verhaal van zijn leven is terug te vinden op de schilderijen in het middenschip.

Eigenlijk moet je regelmatig als toerist op pad in eigen stad. Er is genoeg te ontdekken!

Quote

Verheugt u op het leven, het is al later dan u denkt. ~ Chinese wijsheid

Enjoy yourself. It is later than you think.

~ Chinese wijsheid / Chinese Proverb ~

Sloten

Het dorp Sloten is in 1921 geannexeerd door Amsterdam en dus geen zelfstandige gemeente meer. Het ligt ingeklemd tussen de A4, de ringvaart en het stadsdeel Nieuw-West. De oudste vermelding van Sloten dateert uit 1063, toen er sprake was van een kapel te Sloton vlakbij het Slootermeer. Vanaf 1175 ligt het dorp op een terp aan de Sloterweg en is het gaandeweg wat uitgebreid.

Ondanks de verstedelijkte omgeving heeft Sloten zijn dorpse karakter behouden. Dit komt mede door het afsluiten van de Sloterweg voor doorgaand verkeer. Het dorp heeft twee kerken, kleine straatjes en mooie oude huizen. Aan de rand van het dorp, bij de brug over de ringvaart, staat een molen met museum die veel toeristen trekt. Op het Dorpsplein is de oude waterpomp nog te vinden. Ernaast staat het politiebureau(tje) en een brandweerpaal. Verderop staat de banpaal, die voor bannelingen uit Amsterdam de grens aangaf van het gebied waar ze zich niet meer mochten ophouden.

Je kunt zowel in het dorp als in de omgeving mooi wandelen!

Herfst

Het is prachtig herfstweer in Amsterdam. De zon schijnt, de lucht is fris en helder. Prima voor een wandeling door de buurt. Met mijn lief dus op pad, na de koffie. Onderstaand wat foto's die ik onderweg gemaakt heb.

Hieperdepiep!

Dit was Sabine toen ze 2,5 maand oud was:

Vandaag vieren we haar 21e verjaardag! Van harte gefeliciteerd, lieverd!!

Pippi

Afgelopen weekend waren we in Stockholm. In de stad veel grote gebouwen, niet de houten huizen die je je voorstelt als je aan Zweden denkt. Tijdens een tochtje met een lokale veerboot krijg je een heel ander beeld. Je kunt Pippi Langkous bijna zien en horen!

Smullen in Maastricht

Ik was een dag op bezoek bij Tessa in Maastricht. Na een kort bezoek aan de universiteit, kwamen we langs De Glimburger. Deze winkel verkoopt streekproducten uit Nederlands en Belgisch Limburg. Je kunt er ook binnenlopen voor koffie/thee met vlaai, of andere lekkere hapjes. Wij genoten van warme chocomel, cappuccino, kruimel puddingvlaai en linze abrikozenvlaai. Om je vingers bij op te eten, zo lekker, de vlaaien!

De linzevlaai heeft niets te maken met linzen. Het is een vlaai waarvan het deeg niet met gist wordt gemaakt, maar met bakamoniak of bakpoeder. Deze blijft langer goed en schijnt ook lekkerder te worden als je hem een paar dagen laat staat. Google levert tal van recepten voor vlaaien met ruitpatroon of met een 'deksel'. De vlaaien die wij gegeten hebben, kwamen van Bakkerij Paulissen. Vlaaien om voor terug te gaan!


Edit 29/12/12: De Glimburger bestaat helaas niet meer... :-(

Quote

Herfst is als een tweede lente. Elk blad is een bloem.

Autumn is a second spring when every leaf is a flower.

- Albert Camus -

Angeles Nieto

Een van mijn favoriete kunstenaars is Angeles Nieto. We hebben een aantal jaar geleden twee van haar schilderijen gekocht: 'Een nacht in rood' en 'Een dag in blauw'. Ik geniet iedere dag weer van de vrolijke kleuren!

Caro'Z viscuisine

Iglo heeft van alles in de diepvries om het ons gemakkelijk te maken een kant-en-klaar gerecht te serveren. Ik maak er niet veel gebruik van, maar om de bakjes viscuisine kan ik niet altijd heen. In onze eigen diepvries lag nog een zak met kabeljauw die op moet en ik besloot om mijn eigen versie van de Iglobakjes te maken. Het smaakte zo goed dat ik ze voortaan maar altijd zelf ga maken!

Caro'Z viscuisine

2 kabeljauwfilets
1 grote tomaat in plakjes
2 el creme fraiche
handje verse basilicumblaadjes
handje geraspte kaas
handje cornflakes
olijfolie
zout en peper

Oven voorverwarmen op 200C. Ovenschotel licht invetten met olijfolie. Kabeljauwfilets in ovenschaal leggen en bestrooien met peper en zout. Vis beleggen met plakjes tomaat.
Basilicum fijnsnijden en mengen met creme fraiche. Kruiden met peper. Dit mengsel uitsmeren over de plakjes tomaat.
Cornflakes fijnknijpen boven de geraspte kaas en mengen. Verdelen over de visfilets en besprenkelen met een beetje olijfolie.
Zet de schotel 10-15 minuten in de hete oven, tot het korstje krokant is en de vis gaar.

Wij aten er gebakken aardappels en komkommer bij.

Eet smakelijk!

Uit met de meisjes

Afgelopen zaterdag was ik met vriendinnen in Leiden. We maakten een hofjeswandeling terwijl ondertussen de monden niet stil stonden. Het was ons halfjaarlijkse uitje en we hadden het gevoel dat de zon speciaal voor ons extra z'n best deed. Eigenlijk hadden we de zon niet eens nodig. De warmte die we allemaal voelen als we zo bij elkaar zijn, is heel bijzonder en maakt dat we weer even vooruit kunnen in de beslommeringen van alledag. We hoeven elkaar maar weinig uit te leggen en kunnen grote en kleine problemen in de groep gooien. Voor iedereen is er een luisterend oor (of zes) en een knuffel of een zoen. Tussen de verhalen door bewonderden we de hofjes en zagen onszelf daar ook al wonen met z'n allen: later... als we grijzer en wijzer zijn!

Met dank aan Marion voor de mooie foto's!

Worteltjestaart?

Jullie kennen vast wel de mop over worteltjestaart? Nee? Hier komt-ie:

Een konijn komt bij de bakker en vraagt naar worteltjestaart. De bakker heeft het helaas niet. Een week later staat het konijn opnieuw in de winkel en weer heeft de bakker geen worteltjestaart.
Dit keer besluit de bakker het konijn voor te zijn en bakt worteltjestaart. Het konijn staat een week later weer voor de toonbank en vraagt naar worteltjestaart. Als de bakker bevestigend antwoord, zegt het konijn: 'Vies hè?'

Wij vinden worteltjestaart toevallig wel lekker en vanmiddag heb ik een wortelcake gebakken naar dit recept. Ik heb er wat minder suiker in gedaan (ongeveer 100 gr) en geen walnoten. Bij de thee hebben we een lekker smeuïg plakje weggewerkt!

Eet smakelijk!

Quote

Hopend op mooie dingen hopen mooie dingen zich op

- Loesje -

Vreemde vogel

Aan ons tuinhek hangt al jaren een hol boomstammetje dat ik voor de vogels iedere winter vul met vetbollen. Deze week ontdekten we een wel heel vreemde vogel bij de restanten van afgelopen jaar:

Edward Hopper

Een van de voordelen van een iMac is dat je een diavoorstelling als achtergrond op je scherm kunt afspelen. Ik heb een map met favoriete schilderijen en iedere vijf minuten wisselt de afbeelding. Vanochtend kreeg ik als eerste 'Chop Suey' van Edward Hopper te zien:

Het is een schilderij waar ik lang naar kan kijken. Ik vind het een intrigerend beeld, deze twee dames aan tafel. Waarom lijkt de ene zich zo alleen te voelen en geldt dat ook voor de vrouw die we op de rug kijken? 'Samen maar toch alleen' is een terugkerend thema in Hopper's werk. Op de site van de National Gallery of Art in Washington kun je iets meer lezen over dit schilderij.

Borden

Deze mooie reclames kwamen we al wandelend tegen in Frankrijk:

 

Dansen

Dit filmpje stond vandaag op de site van NRC. Behalve de leuke outfits die de ontwikkeling in de mode laten zien, is het ook een vrolijk dansfilmpje:

"

Frans balkon

Ik heb me in Frankrijk verbaasd over de grote verscheidenheid aan hekwerkjes op de Franse balkonnetjes. De onderstaande plaatjes maakten we in Carcassonne:

 

Peperonata

Al hamsterend belandde de '2 halen, 1 betalen' aanbieding van paprikamix afgelopen zaterdag in mijn winkelwagen. Vanavond hebben de rode, gele en oranje paprika's hun weg gevonden naar ons bord.
In Allerhande 8 staat een recept voor peperonata met buffelmozzarella. Dit is een bijgerecht, maar ik had vandaag geen mozzarella in huis. Daarom met de paprika's alleen de peperonata gemaakt en die heerlijk bij de pasta gegeten.
In het recept staan 4 paprika's, ik heb er 6 gebruikt. Verder ciderazijn i.p.v. de witte balsamicoazijn. Met z'n 3-en hebben we bijna alles opgegeten.

Eet smakelijk!

Vriendschap

Aan mijn middelbare schooltijd heb ik goede herinneringen, maar nog betere vriendinnen overgehouden. Zes meiden die ik inmiddels ruim 35 jaar ken! Na school en studies hebben we gaandeweg de draad van onze vriendschap weer opgepakt. De laatste jaren spreken we tweemaal per jaar af om ergens in het land te wandelen, te eten en bij te praten. Ondanks de drukke agenda's lukt het meestal iedereen om erbij te zijn op zo'n dag, al moet die soms met hand en tand verdedigd worden.

Met een paar van deze 'middelbare meisjes' en hun gezinnen hebben we een aantal kampeerweekenden beleefd. Voor de kinderen altijd een groot succes, ook al zagen ze elkaar maar 1 a 2 keer per jaar. Net als hun moeders leken ze gewoon verder te gaan waar het vorige weekend geëindigd was.

Het laatste weekend samen is al weer even geleden en de kinderen hebben elkaar soms jaren niet gezien. Toch blijkt dat er een goede basis is gelegd tijdens de kampeeruitjes. Nu de oudsten zijn begonnen aan studies, komen ze elkaar soms weer tegen en weet de een de ander op te peppen als het even tegenzit. Het is zo fijn om dat als moeders van een afstandje te bekijken en te weten dat het goed zit!

Hieperdepiep!

Speciaal voor Tessa, die vandaag haar verjaardag viert in Maastricht: van harte gefeliciteerd, lieverd!!

Vakantie

De laatste week van onze vakantie in Frankrijk hebben we doorgebracht bij Jan en Trijnie in Le Clou:

We hebben er genoten van de prachtige omgeving, de rust, heerlijk eten en weerzien met vrienden. Voor herhaling vatbaar!

Uit het nest (2)

Vandaag ging ze op pad.... onze jongste is onderweg naar Maastricht waar ze sinds kort een kamer heeft en waar ze vanaf begin september gaat studeren aan het University College. Bepakt en bezakt vertrok ze voor de Inkom-week, vol goede moed, maar ook met wat tranen. Zoals ze het zelf zei: 'ik kan nog niet wennen aan het idee dat ik niet meer thuis woon'.

Ook voor ons zal dat wennen zijn, een kuiken minder in het nest. Ik hou me maar vast aan het beeld van de eend met haar kuikentjes: rustig op de kant kijkend hoe haar kroost steeds verder weg zwemt, maar toch ook graag weer terugkomt!

Zet 'm op Tes, het gaat je lukken! ♥

Hardlopen

Gisteren heb ik voor het eerst sinds weken weer eens een stukje hardgelopen. In de wind en regen, maar ik kon niet langer binnen blijven zitten. Mijn hoofd zat vol en mijn lijf voelde als een strak gespannen snaar. Dus hop, de schoenen aan en wind mee de dijk op. Het voelde heerlijk en ik kon het aardig volhouden. Zelfs de tegenwind op weg naar huis voelde goed aan en met een fris hoofd en minder gespannen gevoel stapte ik thuis over de drempel.

Als inspiratie voor mezelf (en misschien voor een meelezer) deze foto, omdat beelden vaak zo veel meer zeggen dan woorden:

Uit de losse pols

Na de bbq van gisteren was er aardig wat kip over: deels gare saté en deels rauwe kipfilet. Om niets weg te hoeven doen, heb ik de rauwe kip gelijk gepocheerd in bouillon en met de saté in de koelkast gezet. Vandaag hebben we daar een heerlijke kipsalade van gemaakt!

Kipsalade
Kipfilet, ongeveer 4 ons, gaar
Gemengde rucola salade, ongeveer 1,5e zak
2 paprika's
handje pijnboompitten

Dressing
3 el citroenmayonaise (D&L)
2 el magere yoghurt
2 tl kerriepoeder
1 el honing
peper en zout naar smaak

Pijnboompitten roosteren en af laten koelen. Kip fijn snijden, paprika's schoonmaken en in kleine blokjes snijden. Kip, paprika en groene salade in kom doen.
Alle ingrediënten voor de dressing, behalve peper en zout, door elkaar mengen. Evt. meer kerriepoeder toevoegen als je dat lekker vindt. Afmaken met peper en zout en door de salade mengen.

Eet smakelijk!

Quote

Alles stroomt en niets blijft.

All things move and nothing remains still.

- Heraclitus (?) -

ArtZuid

Na mijn fluitles vandaag heb ik de beeldenroute van ArtZuid gefietst en bekeken. Er staan prachtige beelden langs de Apollo- en Minervalaan in Amsterdam Zuid. Helaas staan op de website van ArtZuid alleen foto's van de tentoonstelling uit 2009. Op dit filmpje van BusinessClass zijn meer beelden te zien en er wordt informatie gegeven over de totstandkoming van dit project.

Klik hier voor de routekaart van de tentoonstelling die nog t/m 28 augustus te bekijken is.

De Olifant van Dali (foto van ZieZoZuid).

Caesar salad

Op het kookblog van de Mennonite Girls kwam ik vanochtend een recept tegen voor een Caesar salad. Het zag er zo lekker uit dat ik het vanavond gelijk voor mijn huisgenoten heb gemaakt.

Ik heb het recept een beetje aangepast:
- Voor de croûtons heb ik een paar oude (vrij harde) pistolets gebruikt. Het was bijna zagen om ze klein te krijgen. Vervolgens heb ik er olijfolie doorgeroerd en niet de genoemde boter. Na een kwartiertje in de oven (200°C) waren ze heerlijk knapperig.
- Er was geen krop Romeinse sla in de super, dus heb ik een paar zakken gemengde rucolasla gebruikt.
- Voor de dressing heb ik limoensap en crème fraîche gebruikt i.p.v. citroensap en zure room.

Het makkelijke is, dat je alles kunt voorbereiden. Zodra er gegeten kan worden, maak je de salade volgens het recept in een handomdraai af en zit je heerlijk te smullen. Wij hebben er nog wat extra brood bij gegeten.

Eet smakelijk!

Markt

Gisteren was ik weer eens op de Albert Cuypmarkt, voor het eerst sinds maanden. Ooit woonden we om de hoek en kon ik lopend mijn boodschapjes doen met een of beide meiden in de buggy. Van waar we nu wonen is het een minuut of 35 op de fiets of langer per tram.
Terwijl ik de kramen langs ging en genoot van de mooie kleuren van fruit, groente, kleding en accessoires, realiseerde ik me dat ik de markt heb gemist. Ik heb me voorgenomen om vaker te gaan, om te genieten van het straatbeeld: Amsterdammers, toeristen, kleuren en geuren. Dan kan ik er ook mooi mijn groente en fruit halen!

"

Liever angst dan spijt

Een van mijn favoriete nummers, gezongen door Daniël Lohues. De tekst hielp bij het nemen van mijn beslissing.

"

En nu???

Ik heb deze week een besluit genomen. Dat was niet zomaar en zeker niet over één nacht ijs. Nee, dat was een worsteling, letterlijk en figuurlijk. In een van mijn vorige berichten schreef ik al dat ik vanwege mijn werk even thuis ben. Deze weken van 'niets' doen brachten wat rust in mijn hoofd. Maar ook het besef dat ik niet meer zoveel plezier beleef aan wat ik doe.
Op de vraag die me regelmatig gesteld werd: 'waar zou je dan wel je bed voor uit willen komen?' kan ik ook geen duidelijk antwoord geven. Ik weet niet wat ik anders of liever zou willen. Het enige dat ik op dit moment kan bedenken is 'rust'.

Na gesprekken met mijn lief en dochters, familie, vrienden en coach, werd langzaam duidelijk wat ik in mijn hart eigenlijk al wist. Het is tijd voor verandering. Ik heb daarom mijn baan opgezegd. Niet om in een nieuwe functie te stappen, maar omdat ik rust nodig heb. Rust om mijn hoofd stil te krijgen en mijn lijf ontspannen. Maar vooral rust om weer contact te leggen met mezelf, om uit te vinden waar ik met hart en ziel voor kan gaan.

Zoals gezegd, makkelijk was dat niet. Ik twijfelde vrijwel direct weer over deze beslissing en moet mezelf regelmatig toespreken wat optimistischer te denken. Wat me heel erg helpt, zijn de positieve reacties die ik van iedereen krijg, na mijn via mail rondgestuurde nieuws!

Een van mijn vriendinnen schreef het volgende:

"Wat een ontwikkeling en wat ontzettend jammer dat je dit dal door moet wandelen. Maar na een vakantie in wandelgebied, weet ik dat je vanuit het dal soms hele mooie uitzichten hebt op de bergen, ook al heb je geen energie ze te beklimmen. Het feit dat je mag kijken naar de bergen en mag genieten van dit uitzicht is dan al voldoende. En dan .... blik weer vooruit en langzaam verder wandelen. Soms even gaan zitten, herinneren wat je net hebt gezien en wat je daarvan in je gedachten wilt bewaren. Niet gaan bedenken hoe lang je nog wilt lopen en waarnaar toe. Je loopt het pad af en als je moe begint te worden, stop je."

Ik vond het een mooie metafoor voor de fase waar ik doorheen ga. Een metafoor die me zeker op weg zal helpen! Dank, lieve N!

En nu? Als eerste mijn werk overdragen en afscheid nemen. Wat daarna komt, is een verrassing, maar wel één waar ik naar uit kijk!

Life

Op de blog van Monique kwam ik onderstaand manifest tegen. Het manifest is geschreven door de oprichters van Holstee en is het uitgangspunt van hun bedrijf. Ze begonnen een paar jaar geleden met de verkoop van T-shirts met een afsluitbaar zakje, voor je portemonnee, je telefoon of je lippenstift. Inmiddels maken ze allerlei producten van hergebruikte materialen zoals bijv. een portefeuille van oude kranten en plastic zakjes.
Het manifest is via de sociale media en blogs al vele malen de wereld ingestuurd. Ik zag het voor het eerst en vind de tekst inspirerend genoeg om hem ook te delen.

Amsterdam

Ik was vanochtend in het centrum van Amsterdam. Na mijn afspraak ben ik even de Haarlemmerdijk op gelopen. Volgens de site van I amsterdam een hippe en eigenzinnige straat met leuke winkels en veel verschillende restaurants en cafés. Het was net na 10 uur en helaas waren een aantal winkels nog dicht. De etalages boden echter ook genoeg om te bewonderen.
Een paar aanraders: Born Identity voor prachtige tassen en Papa Bubble waar je snoepjes kunt laten maken naar eigen ontwerp.

Stoer

Mijn lief mocht voor zijn verjaardag even in een Ferrari rijden. Afgelopen vrijdag was het zo ver: een knalgele Modena 360 stond hem op te wachten en na wat instructies vertrok hij met brullende motor. Met een brede glimlach was hij 45 minuten later weer terug!

Inspiratie

De laatste paar weken ontbreekt het me aan inspiratie voor stukjes op dit blog. Mijn hoofd zat veel te vol met andere zaken. Helaas zo vol, dat ik slecht sliep en dat mijn lijf ging protesteren. Het werk blijft nog steeds het werk, maar nu even zonder mij. Hopelijk helpt dat om alles weer in het juiste perspectief te zien.

Gelukkig is er genoeg inspiratie uit andere blogs of mailtjes te halen. Van een vriendin kreeg ik foto's toegestuurd van tekeningen met dode vliegen. Vreemd idee, maar wel heel grappig om te zien. Via Google was de kunstenaar snel gevonden. Ze zijn gemaakt door Magnus Muhr, een Zweed, die in zijn vrije tijd prachtige foto's maakt. De 'dead flies art' is een onderdeel daarvan, die op zijn website onder het kopje 'Humor' te vinden is. Zo zie je maar dat er van alles nog wel iets te maken valt!

Dromen

Quote

If you want to be happy, be.

Wil je gelukkig zijn, wees dan gelukkig.

- Leo Tolstoj -

Moederdag

Het is vandaag 8 mei en het is moederdag. Op Wikipedia lees ik dat moederdag in de VS ooit een initiatief was van Anna Jarvis. Vanaf 1907 voerde zij campagne om van moederdag een officiële feestdag te maken. Veel landen hebben het Amerikaanse voorbeeld overgenomen en in zo'n 80 landen wordt op deze dag in mei moederdag gevierd.
Maar in veel landen en culturen over de hele wereld bestond al ruim voor deze tijd een dag of een feest om moeders of vrouwen te eren. Veel gedenkdagen werden gevierd om een vrouw uit het specifieke land te eren en daar is moederdag (soms) bijgekomen. Als je de lijst doorneemt, zie je dat er het hele jaar door wel ergens ter wereld een moederdag te vieren is!
In Amerika werd het, tot Jarvis' ongenoegen, al snel een commercieel feest en ook dat is in veel landen overgenomen. Veel mensen vragen zich ook af wat je dan met de andere dagen in het jaar doet. Hoef je je moeder dan niet te gedenken? Voor sommigen is dit een reden om dagen als deze niet te vieren.

Wij hebben er thuis altijd aandacht aan besteed en ook onze dochters doen dat nu. Vanochtend kreeg ik een prachtig zigzag notitieschrift. Aan de ene kant kan ik ideeën, gedachten, enz. noteren en als ik het schrift omdraai, is het een schetsblok. Verder kreeg ik er een prachtige kaart bij, met handgeschreven boodschappen van de meiden. Vanavond hoef ik niet te koken, dat doen zij.
Sabine en Tessa vergeten mij door het jaar echt niet, maar het is fijn om zo af en toe extra in het zonnetje te staan. Ze weten dat ik geniet van deze aandacht, dat is aan hun stralende gezichten te zien.

Bedankt lieverds!

Voor Lou

Lou de cavia is niet meer! Hij was Sabine's huisdier en is bijna 7 jaar geworden. Voor een cavia is dat behoorlijk oud. De vorige, Pipo, werd ongeveer 2,5 jaar. Van Lou hebben we ook een aantal keer gedacht dat hij niet zo oud zou worden, maar hij krabbelde steeds weer op en ging door met zijn, toch ietwat saaie, leven.
Het afgelopen half jaar zijn we verschillende keren met hem bij de dierenarts geweest omdat hij last had van zijn tanden. Dit leverde hem de bijnaam 'million dollar' cavia op! Er bleek een gezwel in zijn kaak te zitten, waardoor een van zijn snijtanden moest worden verwijderd. Maar het kreeg hem niet klein en hij scharrelde rustig door zijn kooi of door de kamer. Hij bleef eten, al was het wat minder dan voorheen, en hij reageerde nog steeds als de koelkast open ging of als je hem een lekker hapje voorhield.

Maar na Pasen zat hij stilletjes in een hoekje, nam af en toe nog een hapje of wat water en vermagerde zienderogen. Toen Sabine na Koninginnedag thuis kwam, kon hij even zijn achterpootjes niet meer bewegen en de volgende ochtend lag hij helemaal verstopt onder het gras. Hij kwam niet uit zichzelf te voorschijn en we hebben hem wat makkelijker neergelegd. Tessa kwam terug uit Zuid Afrika en toen we van Schiphol terugkwamen, reageerde Lou nog een beetje op haar en ons. Aan het eind van de dag was hij dood.

Waarom zo'n verhaal over de dood van een huisdier? Omdat Lou, zo klein als hij was, zo'n levenslust toonde. De Engelsen noemen dat zo mooi 'zest for life'. Zijn leven leek uit niet veel meer te bestaan dan eten, slapen, poepen en wat rondrennen. Toch hoorde je hem 's ochtends piepen als we naar beneden kwamen, als een soort begroeting. Als hij iets lekkers kreeg, gaf hij altijd antwoord met zijn bekende 'prrrrr' geluidjes en we hebben vaak om hem moeten lachen als hij door de kamer rende en zichzelf weerspiegeld zag in de glazen tafel. Hij speelde een rol in allerlei fantasieverhalen die we maakten over zijn leven buiten zijn kooi en ons huis.

Ik denk dat zijn levenslust hem hielp er steeds weer bovenop te komen als hij niet lekker was en hem ook gisteren nog zo lang liet proberen om overeind te komen. Dag lieve Lou!

Chocoladetaart

In een vorig bericht heb ik al gemeld dat ik mee doe aan de Being Creative groep van Julia Crossland. Het thema voor april is 'dessert'. Nu zijn wij niet van die dessert eters. Een schaaltje yoghurt, fruit of wat ijs, en dat niet eens iedere dag.

Voor Pasen leek het me daarom een goed idee om iets anders te proberen. Onderstaand een foto van het resultaat. Het recept is te vinden op de website Koken met Karin. Er staan meer lekkere recepten op en je vindt er informatie over de kookboeken die Karin inmiddels heeft uitgegeven.

Ze kookt graag zonder pakjes en zakjes en schrijft daarover wekelijks een column in Trouw. Zelf doe ik dat liever ook. Veel gerechten zijn zo makkelijk te maken en smaken vaak ook beter zonder al die toevoegingen in de verpakking. Gewoon proberen!

Kersenbloesem

De prunus in onze tuin staat prachtig te pronken. Ieder jaar kijk ik weer uit naar de donkerroze knoppen, die langzaam uitvouwen tot lichtroze bloemen. Met een beetje geluk kunnen we twee weken genieten van de bloemenpracht. Vaak begint het na een week wat bloesem te 'sneeuwen', zeker als het waait. Daarna beginnen de blaadjes te groeien en valt de boom snel uit.
Vanochtend las ik ergens dat de kersenbloesem (sakura) in Japan symbool staat voor wolken, maar ook voor de vergankelijke schoonheid. Het leven is mooi en kort, als de kersenbloesem. Zou ik daarom zo graag willen dat de kersenbloesem het hele jaar bloeit? Om het leven nog wat langer en uitbundiger te kunnen leven?

Uit de losse pols

We hebben zojuist heerlijk gegeten: groente, vis en rijst, in 20 minuten klaar. Geen ingewikkeld recept, ik heb gewoon uit de losse pols wat ingrediënten bij elkaar in de wokpan gedaan, even laten stoven, rijst gekookt en zalm gebakken. Bijgaand het 'recept' voor 2 personen:

1 struik broccoli, 1 uitje, een stukje gember, een teentje knoflook, wat chilipeper (gewoon uit het molentje), beetje kardemom, gemalen koriander en kerrie, scheutje gembersiroop, scheutje sojasaus (de Japanse). Erbij: zalm en rijst.

Water voor de rijst opzetten. Broccoli in kleine roosjes snijden en stelen in plakjes. Ui snipperen (niet te fijn). Gember en knoflook fijn snijden.
Rijst koken. Ui even fruiten. Knoflook. chilipeper en gember toevoegen en kort meebakken. Kardemom, koriander en kerrie toevoegen en nog een minuut of wat bakken. Gembersiroop, sojasaus en een scheut water toevoegen en met deksel op de pan de groenten nog zo'n 5 minuten stoven.
Olie of boter verhitten en de zalm bakken. Bestrooien met zout en peper.

Als de rijst gaar is, alles zo snel mogelijk opdienen. Het vocht van de broccoli is ook heerlijk bij de zalm.

Eet smakelijk!

Op fietse

Van en naar kantoor fiets ik meestal dezelfde route. Dit komt vooral omdat het Nieuwe Meer en de Ringvaart in de weg liggen. Daar moet ik of met een grote boog omheen (Nieuwe Meer), of langs (Ringvaart) rijden. De grote boog duurt iets langer; de route langs de vaart is korter, maar saaier, want het is bijna 'alsmaar rechtdoor'.
Lange rechte stukken hebben wel zo hun voordelen. Je kunt aan van alles en nog wat denken zonder rekening te hoeven houden met afslagen of oversteken. 's Ochtends begin ik met frisse moed (vaak ook door de temperatuur) aan mijn werkdag en 's avonds thuis aangekomen is mijn hoofd meestal weer lekker leeg.

Ik fiets dit stuk sinds augustus 2010 en heb nu alle seizoenen meegemaakt. In de zomer was het langs het water lekker koel en zodra ik de Ringvaart was overgestoken, reed ik in de schaduw van de bomen in het Amsterdamse Bos. De herfst bracht meer wind en soms regen, maar toonde ook zijn prachtige kleuren. De winter was donker en koud en vanwege de sneeuwval bleef de fiets vaker op stal.
Nu is de lente aangebroken, in al haar kleurige pracht. Met iedere fietstocht zijn er meer bomen uitgelopen of in bloei. In de tuintjes aan het water bloeien narcissen, blauwe druifjes, tulpen, anemonen en ander moois. Op het water zie ik futen baltsen en kleine eendjes achter hun moeder aan scharrelen. De zon voelt al warmer aan en de fietsers trekken hun jassen uit.

Omdat het af en toe behoorlijk druk is in mijn hoofd, probeer ik de fietstochtjes met aandacht te maken. Ik geniet van wat ik om me heen zie en probeer niet te ver vooruit te kijken langs de dijk, of alvast met werk of avondeten bezig te zijn. Het maakt dat de wereld om mij heen er vaak intenser uit ziet. De kleuren zijn dieper, ik ruik de bloesems en hoor de eenden snateren. Een overkomende 747 buldert, maar het is ook een prachtig gezicht, dit toestel zo dichtbij!

Als ik dan zo lekker voor de wind de vaart langs vlieg, hoor ik Daniel Lohues zingen. Het liedje heet 'Op fietse' en wordt, net als zijn andere nummers, in het Drenths gezongen. Het refrein staat hieronder en is voor alle fietsers een mooi motto!

wie dot mij wat,
wie dot mij wat
wie dot mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie dot mij wat,
wie dot mij wat
wie dot mij wat vandage
'k zol haost zeggen ja het mag wel zo

Creativiteit

"Bij de woorden 'creativiteit' en 'creëren' denken we in eerste instantie aan kunst en grote uitvindingen. Maar de ware betekenis van creativiteit is 'scheppend vermogen'. Zo is elke gedachte die wij hebben, elke zin die wij spreken en elke actie die we ondernemen een vorm van creativiteit: elke gedachte, zin of daad zet iets in gang, heeft effect."

Deze gedachtegang ligt ten grondslag aan 'Het grote boek van de creativiteit', van George Parker. Volgens Bol.com is dit het alomvattende handboek voor creativiteit.

Deze beschrijving is voor mij een eye-opener! Creativiteit is een eigenschap die ik mezelf niet zo snel toedicht. Bij creativiteit denk ik inderdaad vooral aan schilderen, tekenen, beeldhouwen, architectuur; aan mensen als Leonardo da Vinci, Michelangelo, Andy Warhol, Henry Matisse (om er maar een paar te noemen). Zij bezitten vaardigheden die bij mij niet zo ontwikkeld zijn, maar waarvan ik graag eens zou willen ontdekken of er niet meer in zit. Vaardigheden die ik ook graag zou willen ontwikkelen.

Een vaardigheid die mij wel ligt, is die van de taal. Ik vind het leuk ermee bezig te zijn: lezend, zingend, schrijvend. Niet dat het allemaal makkelijk gaat, dat niet! Het opstellen van dit stukje voelt bijna als een bevalling en het is een flink aantal keer herkauwd, herzien en herschreven. Maar ik merk dat hoe meer ik het doe, hoe beter het me afgaat.
Zo bezien heb ik dus wel degelijk een 'scheppend vermogen'. Ik heb het tot dusver alleen nooit zo genoemd. Het betekent ook dat ik in staat ben om andere vaardigheden te ontwikkelen, als ik ze maar in gang zet. Soms moet het niet alleen bij woorden blijven, maar moeten die woorden omgezet worden in daden!

Uit het nest

Onderweg naar huis zag ik een mooie witte eend zwemmen met 8 kleine gele donsjes om haar heen. De eerste eendjes deze lente! Zo klein nog maar, misschien pas een dag oud.

Met Sabine ben ik na het eten teruggelopen naar de sloot waar ik ze zag. Gelukkig was moeder nog in het water, met haar eendenkuikens allemaal in de buurt. De meeste bleven dicht bij haar, maar er waren er een paar die al wat verder durfden en eentje ging er zelfs fier voorop. Zodra zijn broertjes of zusjes in de buurt waren, deed hij (of zij) er een schepje bovenop om ze maar voor te blijven.

Na een minuut of 5 vond moeder het genoeg en klom de wal op. De kleintjes volgden haar, maar de kleine leider zwom verder en verder van haar weg. Een broertje keek nog even om en leek zich te bedenken, maar ging toch veilig terug naar moeder. Zij stond rustig op de kant, terwijl haar kleintjes om haar heen scharrelden. Geen ongerust geluid, geen nerveus gesnater. Ze stond daar rustig wat rond te kijken en leek te wachten tot de durfal terug kwam.
Alsof hij voelde dat hij ver genoeg was gegaan, draaide het eendje zich om en zwom terug naar waar de rest van zijn familie op hem wachtte. Voordat hij goed en wel de kant op was geklommen, ging moeder weer te water en alle kleintjes volgden haar voorbeeld. Ze zwom tussen haar kroost en maakte zich niet druk.

Het was een mooi voorbeeld van ouders die hun kinderen soms wat verder moeten laten gaan dan ze misschien zouden willen, wetend dat ze altijd wel weer naar het nest terugkeren, al is het maar voor even!

Bloggen??

Zoals veel mensen voor mij heb ik me al vaak afgevraagd of ik ook niet een blog zal starten. Wat schrijf je dan? Heb je voldoende interessant materiaal? Zijn mensen wel geïnteresseerd in wat ik te zeggen heb? Hoe vaak wil je bloggen? Hou je dit vol? Vragen die volgens Julia Cameron, auteur van The Artist's Way, komen van je 'inner censor' en die je creativiteit tegenhouden of blokkeren.

Ik ben ooit begonnen haar boek te lezen en tot hoofdstuk 3 gekomen. De morning pages, een belangrijk onderdeel voor het hervinden van je creativiteit, waren bij mij vaak de lunch pages. Ik zat lekker bij een mooie vijver, omringd door planten en zoemende bijen, te schrijven. Dat was op zich al een rustmoment in de drukke werkdagen. Helaas kwam er door een verre reis een kink in de kabel. Toch begonnen ideeën over creativiteit langzaam wat op te borrelen, al heb ik er tot nu toe niet veel concreets mee gedaan.

Plannen genoeg voor de toekomst: teken- of schilderles nemen, weer eens gaan breien en/of haken, plakken, knippen, frutselen met papier. Er liggen inmiddels potloden, tekenpapier en een boekje 'Hoe leer ik haken' in de kast. Ik heb me aangemeld bij de 'Being Creative' blog-groep van Julia Crossland. Zij heeft voor de komende maanden een thema vastgesteld waarmee je op je eigen manier aan de slag kan. Alles geheel vrijblijvend, doe je niets, ook goed.

Voor mij een moment om in het diepe te springen en eens te kijken of ik hiermee aan de slag kan. Mijn eerste bijdrage is een fotocollage van de lente in onze tuin. Nog geen hoogstaande kunst, maar kleurig genoeg en iets wat mij ieder jaar weer blij maakt! Ook vond ik dit een goed moment om het bloggen toch maar eens te gaan proberen, al is het alleen maar om de resultaten van dit project vast te kunnen leggen. Voor april is het thema 'dessert'. Tijd om in de kookboeken te duiken!

Lente in de tuin