Hop hop...

Vandaag zou de marathon in New York worden gelopen. Sandy kwam echter langs en gooide meer dan roet in het eten. Nadat de burgemeester eerst liet weten dat alles door zou gaan, kwam hij daar een dag of wat later, na een storm van protest, op terug. Wat kun je anders in een stad waar nog zoveel mensen hulp nodig hebben en van alles hersteld moet worden?
Jammer voor al die lopers die zo hard getraind hebben, maar zij kunnen hun energie misschien op andere manieren kwijt. Ik heb al berichten gezien van atleten die in Newark en Staten Island hulp bieden.

Op mijn wensenlijstje staat het lopen van een marathon en het liefst die in New York. De afgelopen jaren heb ik af en toe gespeeld met de gedachte om dat te doen in het jaar dat ik 50 zou worden. Door een flinke loopdip is dat er niet van gekomen, anders had ik nu misschien ook straten staan vegen.
De gedachte aan deze marathon liet mij vanmorgen wel weer in beweging komen. Na een jaar van wandelen, fietsen, yoga en pilates, heb ik mijn schoenen weer aan gedaan en met een beginnersschema mijn eerste training van een half uur erop zitten. Het ging niet eens heel moeilijk en dat geeft de burger moed.

Wat rest is doorzetten, zonder smoesjes....