Gisteren zat ik op een klein krukje het onkruid tussen de tegels in de tuin te krabben. De zon scheen, er stond een beetje wind en om mij heen hoorde ik wat vogels. Een merel scharrelde achterin de tuin en zocht naar lekkere hapjes. Ze verdween tussen de planten en ik hoorde haar bezig in het vogelbad. Ze schrok van mij of iets anders en vloog weg.
Een paar minuten later hoorde ik weer geluid uit de richting van het vogelbad. Het leek alsof er een vogel in zat, maar ik durfde niet te gaan kijken. Stil zat ik op mijn krukje en luisterde. Het gespetter werd luider en ik zag waterdruppels boven de planten uitkomen. De vogel ging uitgebreid in bad en op het geluid af te gaan, leek-ie wel onder te duiken. Na nog wat gefladder en gespat vloog de merel van eerder op uit de planten. Lekker nat zat ze zich op de dakrand uit te schudden en op te doffen.
Zelf genoot ik na: blij van klein geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten