Zaterdagochtend vroeg, de boodschappen zijn gedaan en ik sta met mijn volle kar op de rolbaan naar boven. Het is nog redelijk stil in de winkel, maar vanuit de garage komen weer wat mensen naar beneden. Vader met zoon en dochter stappen de rolbaan op en de mannen lopen in rap tempo door, hun oog al op de winkelkarren. Dochter blijft, bijna dromerig, op de rolbaan staan, haar hand keurig aan de reling. Ze kijkt rustig de winkel in en ziet dan dat haar vader en broer al bijna uit zicht zijn. Ze zet er ook maar de pas in.
Ik rol blij naar boven, met het beeld van dat kleine meisje, zo even helemaal alleen maar in het nu. De verwondering van kinderen, dat is wat je als volwassene ook af en toe weer nodig hebt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten